Herinneringen 25 jaar 'Maasstedelijk'
Corrie Rietveld-Vroegindeweij (80) zingt al bij de Maasstedelijke Koren sinds ze zich kan heugen. Ze raakte betoverd bij het eerste concert waar ze naartoe ging:
“Ik was helemaal weg van de zuivere stemmen van meisjes die solo zongen en van de zuiverheid van het meisjes en jongenskoor. Ik vond het hemels klinken.”Corrie vertelt dat haar dierbaarste herinneringen liggen bij de weekenden met het koor in Duitsland: “Ik vind alle weekends naar Duitsland met de koren leuk, maar vooral het allereerste weekend was heel bijzonder. En wat ik ook erg leuk vond is de muzikale avonden, door leden van de koren”.“Gênant moment was een keer toen we in de Lambertuskerk optraden en ik later zag dat mijn linker broekspijp tot half mijn been opgerold was, omdat 't nog zo zat doordat ik op de fiets was. Ik heb het hele concert zo staan zingen en niemand heeft er iets van gezegd - of gezien? Het publiek wel natuurlijk.”
Astrid Hoogendoorn (62) heeft aan de basis gestaan van de Maasstedelijke Koren. Met een groep ouders is het Jongenskoor opgericht. Zij heeft veel goede herinneringen aan haar tijd bij het koor:
“De eerste concertreis naar Luxemburg was de leukste in mijn herinnering. We hadden geen douche en als we gezwommen hadden in een meer dan werd de tuinslang door het keukenraam gestoken. De jongens werden in de steeg naast het gebouw afgespoeld.Ook de reizen naar Dresden, met ontvangst door de Ober-Burgemeester, de viering van het duizendjarig bestaan van Gdansk met een symfonie van Mahler met 1000 mensen op de bühne zal ik nooit vergeten.In Bammental werden we verrast door de dominee die had gezegd dat het fijn zou zijn als mensen een taart voor ons zouden bakken. Dat hebben we geweten, ik denk dat we die week wel meer dan twintig zelfgebakken taarten kregen.”
“Een blunder wil ik het niet noemen maar op de eerste concertreis heb ik van Diana haar waterpistooltje afgepakt. Ze had het in haar broekzak zitten en elke keer was ik de pineut. Het pistooltje ligt nog in mijn bureaulade. Toch maar eens teruggeven J.”
Esther van der Waal (6) is lid van het opleidingskoor. Haar moeder vond twee jaar geleden bij een scratchmuziekdag een folder en heeft Esther opgegeven. Esther heeft nu al leuke herinneringen: ze vond het optreden met de Notenkraker van Tsjaikovski in de Doelen in december 2015 erg leuk:
“...en we hebben in de hal gezongen. Het leukste vond ik het door de zaal rennen met die mevrouw.”
Grietje Maters (39) is in het dagelijks leven beleidsadviseur bij de gemeente Rotterdam. Ze zocht eigenlijk alleen een koor voor haar dochter Nynke, maar is inmiddels zelf al jaren lid.
“Ik vond het erg bijzonder toen Nynke en ik voor het eerst samen aan hetzelfde concert meededen, toen ze in het meisjeskoor zat. “
Anneke Bliek-Monsma (34) is naast wetenschappelijk onderzoeker bij de Erasmus Universiteit en moeder van een druk gezin ook nog eens professioneel zangeres. Op 13jarige leeftijd werd zij lid van van de Maasstedelijke Koren. Haar leukste ervaring: “Ik heb mijn huidige man, Bart, er leren kennen! Dat is toch wel mijn allerleukste ervaring bij de Maasstedelijken. Daarnaast natuurlijk alle lol tijdens koorkampen, repetitiedagen en concerten. Verder heb ik veel plezier beleefd aan het solo zingen en duetteren met Anneke van Es. Het winnen van het Nederlands Korenfestival in De Doelen was ook een hoogtepunt.”
Ook Marit Butter (17) heeft twee banen: bij de Albert Heijn als caissière en bij een ouderen zorginstelling als activiteiten begeleider. Zingen is één van haar vele hobby’s: “Ik hou van zingen, korfballen, lekker eten, mensen helpen en vakantie.”
Ze zingt samen met haar zusje al 7 jaar in het meisjeskoor. “Ik ben op koor gekomen doordat Anneke bij ons op school zangles kwam geven. Toen hebben we mee gedaan aan een concert en zijn blijven hangen .”
Het optreden (als Sarastro) in de kinderopera “De Toverfluit” is één van haar favoriete gebeurtenissen.
Mariëlle Janssen (46) werkt al 20 jaar als chauffeuse op de bus bij Verschoor- reizen. Ze ziet haar werk als haar hobby. Verder vertelt ze: “ik vind het heerlijk om creatief bezig te zijn zoals het maken van sieraden of egeltjes van oude boeken, maar ook mijn aquariums en mijn katje zijn een grote hobby.”
“Ik heb ongeveer 16 à 17 jaar geleden voor het eerst de Maasstedelijke Koren gereden met de touringcar. Eerst naar Heikendorf met het Kamerkoor en daarna met het Jongenskoor naar Polen.”
Mariëlle: “Tja, eigenlijk heb ik al heel veel leuke dingen mee gemaakt met jullie Koren. Wat mij nog vaak te binnen schiet is dat we met het Meisjeskoor in Duitsland waren (Zwickau). Ik weet nog dat we bij het gemeentehuis moesten zijn; de meiden waren liedjes van kinderen voor kinderen aan het zingen, precies op het moment dat ik achteruit aan het steken was. Wordt er door iedereen met hun voeten op de grond gestampt zoals in het liedje moest. Willem en ik schrokken ons wezenloos: we dachten echt dat ik ergens tegenaan zat. Gelukkig kan ik er nu nog vaak om lachen.”
Tegenvaller:
“De reis van Heikendorf terug naar Nederland werd bijna zes uur langer. Van Heikendorf naar de Elbe-tunnel, een ritje van plusminus 100 km, deden we bijna zes uur over.
Tijdens die rit dhr Verschoor gebeld, omdat ik wel aflossing nodig had. Die dacht dat het wel mee viel en we zouden het nog een uurtje afwachten. Maar na anderhalf uur waren we drie cm opgeschoten. Je snapt het al: die aflossing kwam er.”
Willem Hoogendoorn (71) is al 25 jaar penningmeester van de Maasstedelijke Koren en lid van het Dagelijks Bestuur.
“Ik ben, samen met mijn collega en bijzonder goede vriendin Diana van Es, mede verantwoordelijk voor de oprichting van het Maasstedelijk Jongenskoor waarmee de aanzet is gegeven voor de overige Maasstedelijke Koren.”
Willem heeft zich al sinds de oprichting met hart en ziel ingezet voor de Maasstedelijke Koren:“Mijn leukste ervaring is om, als voormalig financieel directeur samen met een kosteres, een koorvereniging op poten te zetten, beiden zonder enige ervaring op dit gebied, die uniek is in Nederland en ook in m.n. Duitsland zeer hoge ogen heeft gegooid.”
In al die jaren hebben zich ook voor Willem uiteraard mindere momenten voorgedaan:
“Dat ik, op concertreis naar Saarburg een eigen busje van ons met pech, op sleeptouw heb genomen over een afstand van 60 km terwijl we ongeveer 15 km van Saarburg verwijderd waren. Stress!!”
Willem heeft ook nog een wens voor de toekomst van de Maasstedelijke Koren:
“Dat een paar mensen net zo veel energie zouden kunnen opbrengen om van mij en Diana de verantwoording over te nemen, zodat wij kunnen afbouwen en zij er voor zorgen dat ons werk niet voor niets is geweest en de Maasstedelijke Koren continuïteit geven voor de volgende 25 jaar. “
Riny Torn (75) is sinds 2002 lid van het Senior Kamerkoor.
“Naast zingen wandel ik graag in het Kralingse Bos. Dit is een goede combinatie. Vaak merk ik dat ik loop te neuriën. En als je moe bent en je gaat zingen ‘vlieg je vooruit’.”
Riny was meteen overstag toen ze haar eerste concert zag:
“Mijn eerste kennismaking met de Maasstedelijke Kamerkoren was een uitvoering van psalm 42 van Mendelssohn. Dit vond ik zo mooi dat ik lid ben geworden.
Het was voor mij wel even wennen aan het best hoge niveau. Gelukkig had ik aan Matty Roos een goed koormaatje. Toen we een stemtest moesten doen was mijn beoordeling een aanmoediging om te blijven oefenen. Als je nu mee mag zingen met het Requiem van Brahms dan geeft dat een goed gevoel.”
Zoveel herinneringen aan mooie momenten:
“Alle koren op het Donatusconcert en dan in grote kring Stille Nacht zingen aan het eind, het zingen op 4 mei tijdens dodenherdenking. En ook: tijdens een koorreis in Duitsland rondwandelen in een stad en dan bij een kerk komen waar binnen heel mooi gezongen wordt. Als je dan stil naar binnengaat en ziet dat daar ‘onze’ Kamerkoorleden staan zingen, word je nog stiller…”
“Onze koorreizen naar Duitsland!! Concert en zingen in een kerkdienst en in een bejaardenhuis. Maar ook leuke dingen doen met elkaar, een stad bezoeken, gezellig eten, enzovoort.
Een studieweekend in Oostvoorne wordt, naast hard werken, ook heel gezellig. Dit alles geeft een band.
En allemaal onder leiding van Anneke van Es. Zij zorgt voor een ontspannen repetitie sfeer. Heel belangrijk.
Ik hoop dat de Maasstedelijke Koren nog lang mogen bestaan en dat er steeds mensen en vooral kinderen zijn die het plezier van zingen komen ervaren.”
Bert Abbink (69) heeft behalve zingen als hobby’s motorrijden en mennen (rijden met paard en wagen). Hij lid geworden via zijn kleinkinderen die in het opleidingskoor zongen en noemt als leukste momenten: “De concertreizen met overnachtingen in de jeugdherbergen.” Bert zit al 12 jaar bij het koor en is in al die tijd in geen enkele gênante situatie terecht gekomen:
“Ik maak geen blunders. Haha.”